Wydział II
Komunikat nr 6/VI/2024 z dnia 24 czerwca 2024 r.
Wyrok z dnia 9 stycznia 2024 r. sygn. akt II SA/Wr 349/23 (orzeczenie nieprawomocne)
Teza: 1. Przepis art. 61 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333) stanowi o właścicielu lub zarządcy obiektu budowlanego, jako o adresacie wskazanych w tym przepisie obowiązków. Oznacza to, że organ administracji może skierować nakazy do: 1) właściciela obiektu budowlanego, 2) zarządcy obiektu budowlanego. Zważywszy, że spójnik „lub” dopuszcza możliwość współwystępowania tego, do czego odnoszą się człony przeciwstawienia, nie można wykluczyć sytuacji skierowania nakazów jednocześnie zarówno do właściciela, jak i zarządcy obiektu.
2. Skoro reguły językowe i literalny kształt przepisu nie dają podstawy dla rozstrzygnięcia sporu, to należy odwołać się do wykładni funkcjonalnej. Przepisy Prawa budowlanego nie zwalniają właściciela z obowiązków związanych z utrzymaniem obiektu budowlanego w przypadku nawiązania stosunku prawnego, na podstawie którego zarządzanie obiektem budowlanym zostaje powierzone innemu niż właściciel podmiotowi. Naczelną, pierwotną zasadą pozostanie utrzymanie obiektu budowlanego w odpowiednim stanie, a zasada ta ma charakter publicznoprawny, i mieści się w kategorii interesu publicznego, na straży którego stoi organ nadzoru budowlanego. Z kolei przekazanie zarządu przez właściciela następujące na płaszczyźnie prawa prywatnego będzie odnosić skutek względem właściciela i zarządcy, jednak nie będzie wyłączać ani ograniczać kompetencji organu nadzoru budowlanego dla realizacji zadań ustawowych, w szczególności do dokonania wyboru pomiędzy właścicielem a zarządcą, przy wydawaniu nakładającej określone obowiązki decyzji administracyjnej.
3. W tym sensie wybór przez organ adresata decyzji nakładającej określone obowiązki w zakresie odpowiedniego stanu obiektu budowlanego pozostawiony jest uznaniu administracyjnemu organu, a granice tego uznania wyznaczają optymalne możliwości dla skutecznej realizacji nałożonych obowiązków. Ocenę w tym zakresie ustawodawca pozostawił organowi nadzoru budowlanemu.
Komunikat nr 5/VI/2024 z dnia 24 czerwca 2024 r.
Wyrok z dnia 23 stycznia 2024 r. sygn. akt II SA/Wr 671/23 (orzeczenie prawomocne)
Teza: 1. Rekapitulując treść przepisu art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o przeciwdziałaniu marnowania żywności (Dz.U. z 2020 r. poz. 1645) definiującego marnowanie żywności, jest to wycofywanie z dystrybucji żywności, która spełnia wymogi prawa żywnościowego, i przeznaczenie jej do unieszkodliwienia jako odpadu, na przykład z powodu zbliżających się terminów przydatności lub daty minimalnej trwałości. Wnioskując na zasadzie przeciwieństwa, nie będzie marnowaniem żywności wycofywanie z dystrybucji żywności, która nie spełnia wymogów prawa żywnościowego. Z literalnej interpretacji przepisu definicyjnego wynika, że marnowanie żywności dotyczy żywności, która spełnia wymogi prawa żywnościowego.
2. Niespełnianie wymogów prawa żywnościowego przez żywność powinno być także widziane również przez pryzmat dochowania przez środek spożywczy określonej daty (terminu) przydatności do spożycia. Oznacza to tyle, że wymogiem prawa żywnościowego jest też spełnianie przez środek spożywczy wymogu chronologicznego (data, termin przydatności). W tym sensie środek spożywczy "przeterminowany" oczywiście nie spełnia wymogów prawa żywnościowego, skoro jednym z tych wymogów jest dochowanie daty (terminu). Rodzi to taki skutek, że żywność o statusie "przeterminowana" nie będzie podpadać pod przepis art. 2 pkt 1 ustawy o przeciwdziałaniu marnowaniu żywności definiujący "marnowanie żywności, ponieważ przepis ten znajduje zastosowanie tylko wobec wycofywanej żywności spełniającej wymogi prawa żywnościowego.
Komunikat nr 4/VI/2024 z dnia 24 czerwca 2024 r.
Wyrok z dnia 9 kwietnia 2024 r. sygn. akt II SA/Wr 53/24 (orzeczenie prawomocne)
Teza: 1. W perspektywie art. 274 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (Dz. U. z 2022 r. poz. 2625) oraz §5 ust. 1 pkt 27 i 40 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 2017 r. w sprawie jednostkowych opłat za usługi wodne (Dz. U. z 2021 r. poz. 736) brak wątpliwości, że ustawodawca wyodrębnia pobór wody na różne cele, w tym dla celu poboru, uzdatniania i dostarczania wody oraz dla celów realizacji zadań własnych gminy (zbiorowego zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi).
2. Takie zróżnicowanie opłat znajduje umocowanie i uzasadnienie w zasadach ogólnych Prawa wodnego: zwłaszcza zasadzie wspólnych interesów i współdziałania dla maksymalnych korzyści społecznych, ale także realizuje zasadę zwrotu kosztów usług wodnych. Jest także instrumentem realizacji ogólnych zasad ochrony środowiska: zanieczyszczający płaci (korzystający ze środowiska płaci).
3. Cele poboru, uzdatniania i dostarczania wody nie są tożsame z celami realizacji zadań własnych w zakresie zbiorowego zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi. Drugi z tych celów jest węższy.
Komunikat nr 3/VI/2024 z dnia 24 czerwca 2024 r.
Wyrok z dnia 18 czerwca 2024 r. sygn. akt II SA/Wr 116/24 (orzeczenie nieprawomocne)
Teza: 1. Odpowiednie warunki akustyczne, o których mowa w kontekście art. 116 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U z 2022 r. poz. 2556) udzielającego radzie powiatu kompetencji do ograniczenia lub zakazu używania jednostek pływających lub niektórych ich rodzajów na zbiornikach wodnych to warunki zgodne z przepisami określającymi poziom hałasu.
2. Warunki te należy najpierw określić, zmierzyć, a następnie zweryfikować według wzorca normatywnego. Nie wystarczy potraktowanie emisji hałasu jak antywartości środowiskowej.
3. Negatywny wynik weryfikacji zobowiązuje organ do wprowadzenia zakazu lub ograniczenia.
4. Skoro ustawodawca rozróżnia zakaz i ograniczenie, to organ musi dysponować wiarygodnymi informacjami uzasadniającymi formę i zakres restrykcji.
Komunikat nr 2/II/2024 z dnia 14 marca 2024 r.
Wyrok z dnia 26 października 2023 r., II SA/Wr 363/23 (orzeczenie prawomocne)
Hasło tematyczne: Akta stanu cywilnego
Teza: Polski akt małżeństwa zawiera z jednej strony nazwiska i imiona osób, które zawarły małżeństwo (art. 88 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 listopada 2014 r. Prawo o aktach stanu cywilnego; t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1681 ze zm.), zaś z drugiej strony - nazwiska małżonków, które będą oni nosili po zawarciu małżeństwa (art. 88 ust. 1 pkt 5 P.a.s.c.). Jedyne zatem informacje, które odnoszą się do sytuacji po zawarciu małżeństwa, a które wpisuje się w polskim akcie małżeństwa, to nazwiska małżonków, które będą oni nosili po jego zawarciu (pkt 5 art. 88 ust. 1). W polskim akcie małżeństwa nie wpisuje się drugiego imienia, które uległo – jak dopuszcza to prawo amerykańskie - zmianie w związku z zawarciem w Stanach Zjednoczonych związku małżeńskiego i które będzie noszone po zawarciu małżeństwa. Prawidłowo zatem do polskiego aktu małżeństwa nie zostało przeniesione w drodze transkrypcji nowe drugie imię skarżącej, gdyż odnotowania takiej informacji w akcie małżeństwa nie reguluje art. 88 P.a.s.c.
Komunikat nr 1/II/2024 z dnia 14 marca 2024 r.
Wyrok z dnia 17 sierpnia 2023 r., II SA/Wr 91/23 (orzeczenie nieprawomocne)
Hasło tematyczne: Ochrona środowiska
Teza: 1. Kościół jest zakładem, a dzwonnica instalacją w rozumieniu Prawa ochrony środowiska. Jeżeli zatem emitowane przez dzwony dźwięki przekraczają dopuszczalne normy hałasu, to organ ma obowiązek wydać decyzję ustalającą dopuszczalny poziom hałasu na podstawie art. 115a ust. 1 Prawa ochrony środowiska.
2. Ewentualne konsekwencje używania dzwonów podczas uroczystości i imprez związanych z kultem religijnym (art. 156 Prawa ochrony środowiska) nie są przedmiotem rozstrzygnięcia administracyjnego, a odpowiedzialność prawna z tego tytułu ma charakter karny, a nie administracyjny (art. 343 ust. 1 Prawa ochrony środowiska).
3. Zastosowanie się do powszechnie obowiązujących norm hałasu nie narusza prawa do wolności religijnej (art. 53 Konstytucji RP, art. 5 Konkordatu) ani też nie wyłącza wolności sprawowania kultu (art. 8 Konkordatu). Art. 8 ust. 2 Konkordatu stanowi o organizowaniu kultu religijnego z zachowaniem odpowiednich przepisów prawa polskiego, co przemawia za tym, że parafia nie jest zwolniona z przestrzegania powszechnie obowiązujących przepisów prawnych, w tym przepisów o ochronie środowiska.
4. Z art. 24 Konkordatu wynika, że prawo Kościoła do budowy obiektów sakralnych ograniczone jest powszechnie obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa polskiego. Istotne jest, że decyzja ustalająca dopuszczalne poziomy hałasu jedynie zobowiązuje do dostosowania tych poziomów do konkretnych parametrów, jednak nie wyłącza możliwości realizowania kultu religijnego, i nie eliminuje eksploatacji dzwonnicy.
Komunikat nr 5/V/2023 z dnia 29 maja 2023 r.
Wyrok z dnia 14 marca 2023 r. II SA/Wr 679/22 (orzeczenie nieprawomocne)
Hasło tematyczne: Gospodarka mieniem
Teza: Zarządzenie w sprawie włączenia lokalu do mieszkaniowego zasobu gminy Wrocław, takie jak w realiach sprawy, mogłoby być jedynie konsekwencją prawnie doniosłej czynności w postaci stosownej umowy przenoszącej własność lokalu, i w tym zakresie mieściłoby się ono w ramach ogólnej kompetencji gospodarowania mieniem komunalnym (art. 30 ust. 2 pkt 3 usg). Ewentualnie takie zarządzenie mogłoby mieć umocowanie w sytuacji, w której gmina dysponuje już stosownym, odzwierciedlonym w dokumentacji wieczystoksięgowej, tytułem prawnym wskazującym ją jako właściciela przedmiotowego lokalu.
Komunikat nr 4/V/2023 z dnia 29 maja 2023 r.
Wyrok z dnia 26 kwietnia 2022 r. II SA/Wr 60/22 (orzeczenie nieprawomocne)
Hasło tematyczne: Geodezja i kartografia
Teza: Mapa do celów projektowych powinna zasadniczo zawierać wszystkie elementy treściowe mapy zasadniczej, o ile oczywiście w trakcie sporządzenia mapy do celów projektowych potwierdzono ich aktualność i zgodność z rzeczywistym stanem rzeczy
Komunikat nr 3/V/2023 z dnia 29 maja 2023 r.
Wyrok z dnia 14 marca 2023 r. II SAB/Wr 1411/22 (orzeczenie nieprawomocne)
Hasło tematyczne: Administracyjne postepowanie, Cudzoziemcy
Teza: Unormowana w art. 100c ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa (Dz.U. poz. 583, ze zm.) – dalej jako „ustawa pomocowa”, instytucja wstrzymania biegu „terminów na załatwienie spraw dotyczących udzielania cudzoziemcowi” zezwolenia na pobyt czasowy, pobyt stały lub pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, siłą rzeczy dotyczyć może wyłącznie spraw udzielenia zezwolenia osobom, wymienionym w art. 1 (a więc zasadniczo obywatelom Ukrainy). Ustawa pomocowa udziela bowiem ex lege szczególnych uprawnień dotyczących m.in. legalnego pobytu oraz prawa do wykonywania pracy cudzoziemcom określonym w art. 1 (zasadniczo obywatelom Ukrainy), wyłączając tym samym konieczność wydawania w ich sprawach powołanych wyżej zezwoleń. Natomiast stosowanie uregulowanej w art. 100c ust. 1 ustawy pomocowej instytucji wstrzymania biegu terminów do spraw zezwoleń dotyczących wszystkich innych cudzoziemców, stałoby w sprzeczności z wymaganiami wykładni systemowej i funkcjonalnej. Nie zostali oni bowiem zwolnieni z obowiązku uzyskania zezwolenia na pobyt stały ani czasowy, tak więc nie sposób stwierdzić jakie ratio legis miałoby w tym przypadku przemawiać za zwolnieniem organów z obowiązku terminowego rozpatrywania ich wniosków.
Komunikat nr 2/V/2023 z dnia 29 maja 2023 r.
Wyrok z dnia 23 grudnia 2022 r. II SA/Wr 656/22 (orzeczenie nieprawomocne)
Hasło tematyczne: Warunki zabudowy i zagospodarowanie terenu
Teza: Posłużenie się przez ustawodawcę w art. 73 ust. 3 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2021 r., poz. 1973 ze zm.) pojęciem „rozbudowa zakładu” nie oznacza, że odnosi się ono do każdego rodzaju rozbudowy. Zasadniczo chodzi o rozbudowę, która jednocześnie doprowadzi do ograniczenia zagrożenia dla zdrowia ludzi, w tym ograniczenia wystąpienia poważnej awarii przemysłowej. Ustawodawca w żaden sposób nie wyłączył zastosowania tego przepisu do rozbudowy zakładu poprzez rozbudowę procesów technologicznych, w których są wykorzystywane substancje niebezpieczne.
Komunikat nr 1/V/2023 z dnia 29 maja 2023 r.
Wyrok z dnia 5 kwietnia 2023 r. II SA/Wr 790/22 (orzeczenie nieprawomocne)
Hasło tematyczne: Zagospodarowanie przestrzenne
Teza: Definicja legalna "działki budowalnej", o której mowa w art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2021 r. poz. 741) sugeruje, że działką budowlaną jest określona istniejąca "nieruchomość gruntowa" lub "działka gruntu". Oznacza to, że może być nią wyłącznie działka już istniejąca i to zarówno na etapie projektowania jak i realizacji inwestycji. Nie może więc być nią działka nieistniejąca, będąca dopiero przedmiotem określonych koncepcji czy zamierzeń inwestycyjnych.
Ponadto działkę budowlaną ze wszystkimi tego konsekwencjami stanowi jedna działka geodezyjna, na której została zlokalizowana zabudowa szeregowa, której poszczególne segmenty powstały równocześnie w ramach jednej inwestycji.
Komunikat nr 9/II/2022: 17 marca 2022 r.
Hasła tematyczne: ochrona środowiska i ochrona przyrody
Wyrok z dnia 18 marca 2021 r. sygnatura akt II SA/Wr 36/21 (prawomocny)
Teza: Dokonując oceny zgodności z prawem decyzji o nałożeniu administracyjnej kary pieniężnej za usunięcie drzew bez wymaganego zezwolenia. Sąd wskazał, że oprócz wykazania związku przyczynowego pomiędzy działaniem określonego podmiotu a zniszczeniem drzew lub krzewów, nie ma jakichkolwiek powodów, dla których organ administracji nie miałby uwzględnić różnorodnych form zjawiskowych deliktu, jak na przykład współdziałania, sprawstwa pośredniego, zlecenia czy polecenia. Osobą odpowiedzialną za całościową organizację prac budowlanych jest generalny wykonawca. W związku z czym bez znaczenia jest czy przy wykonywaniu prac podmiot drzewo ściął sam, przez swoich pracowników czy zrobił to podwykonawca, jeśli osoby te dopuściły się deliktu działając w interesie i na rzecz głównego wykonawcy.
W poniższym linku znajduje się dostęp do treści wyroku.
Komunikat nr 8/II/2022: 17 marca 2022 r.
Hasła tematyczne: cudzoziemcy
Postanowienie z dnia 2 grudnia 2021 r. sygnatura akt II SAB/Wr 421/21 (nieprawomocne)
Teza: Jakkolwiek sąd administracyjny nie jest związany granicami skargi to jednak zawsze jest związany granicami sprawy, w której skarga została wniesiona i nie może swoimi ocenami prawnymi wkraczać w sprawę nową w stosunku do tej, która była albo powinna być przedmiotem postępowania administracyjnego i wydawanych w niej decyzji lub podjętych czynności.
W poniższym linku znajduje się dostęp do treści postanowienia.
Komunikat nr 7/II/2022: 17 marca 2022 r.
Hasła tematyczne: wywłaszczenie
Wyrok z dnia 22 marca 2021 r. sygnatura akt II SA/Wr 322/20 (prawomocny)
Teza: Przyjęcie przez organ poglądu, że umowy mające za przedmiot grunty przeznaczone pod drogi publiczne nie podlegają wyłączeniu z kategorii umów rynkowych bez jednoczesnego przeprowadzenia oceny tych umów pod względem spełnienia warunków z art. 151 ust. 1 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2015 r., poz. 782) podważało ocenę samego operatu szacunkowego.
W poniższym linku znajduje się dostęp do treści wyroku.
Komunikat nr 6/II/2022: 17 marca 2022 r.
Hasła tematyczne: gospodarka mieniem i komunalizacja mienia
Wyrok z dnia 27 lipca 2021 r. sygnatura akt II SA/Wr 239/21 (prawomocny)
Teza: Przymiotu strony postępowania administracyjnego o podział nie mają osoby, które są przekonane, że w przyszłości będą właścicielami wydzielonej nieruchomości. Błędne określenie przez organ osób zainteresowanych kupnem konkretnych działek nie czyni ich stronami postępowania i nie rodzi również żadnego roszczenia po ich stronie.
W poniższym linku znajduje się dostęp do treści wyroku.
Komunikat nr 5/II/2022: 17 marca 2022 r.
Hasła tematyczne: geodezja i kartografia
Wyrok z dnia 13 maja 2021 r. sygnatura akt II SA/Wr 143/21 (prawomocny)
Teza: Interes prawny wyrażający się w prawie do dochodzenia zachowku od zobowiązanego spadkobiercy nie aktualizuje po jej stronie interesu prawnego charakteryzującego się aktualnością, konkretnością, indywidualnością i obiektywną sprawdzalnością.
W poniższym linku znajduje się dostęp do treści wyroku.
Komunikat nr 4/II/2022: 17 marca 2022 r.
Hasła tematyczne: zagospodarowanie przestrzenne
Wyrok z dnia 15 kwietnia 2021 r. sygnatura akt II SA/Wr 23/21 (prawomocny)
Teza: Rada gminy umieszczając w ustaleniach planu miejscowego postanowienia dopuszczające podział nieruchomości w sposób niezgodny z ustawą dopuścił się istotnego naruszenia prawa, skutkującego stwierdzeniem nieważności zakwestionowanego fragmentu uchwały.
W poniższym linku znajduje się dostęp do treści wyroku.
Komunikat nr 3/II/2022: 17 marca 2022 r.
Hasła tematyczne: obowiązek meldunkowy
Wyrok z dnia 4 lutego 2021 r. sygnatura akt II SA/Wr 419/20 (prawomocny)
Teza: Przesłankę uzasadniająca wymeldowanie a związana z dobrowolnym opuszczeniem lokalu mieszkalnego wystąpi również, gdy osoba usunięta z mieszkania lub zmuszona do tego, nie skorzysta z przysługujących jej środków prawnych umożliwiających jej powrót do lokalu lub środki te nie będą skuteczne prawnie. Stąd nie może dojść do wymeldowania tak długo, jak długo zainteresowany może podjąć próby przywrócenia zamieszkiwania, usunięcia skutków zastosowania przymusu, likwidacji stanu niezgodnego z jego wolą, a polegającego na braku możliwości zamieszkiwania. Fakt zaś długiego nieprzebywania w spornym lokalu, bez podejmowania działań zmierzających do odzyskania możliwości stałego w nim zamieszkiwania, w ocenie Sądu, uzasadnienia przyjęcie wystąpienia przesłanki dobrowolnego opuszczenia lokalu.
W poniższym linku znajduje się dostęp do treści wyroku.
Komunikat nr 2/II/2022: 17 marca 2022 r.
Hasła tematyczne: rolnictwo i leśnictwo
Wyrok z dnia 2 lutego 2021 r. sygnatura akt II SA/Wr 560/20 (prawomocny)
Teza: Zgodnie z art. 6 ust. 2 pkt 10 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt przez znęcanie się nad zwierzętami należy rozumieć zadawanie albo świadome dopuszczanie do zadawania bólu lub cierpień, a w szczególności m.in. utrzymywanie zwierząt w niewłaściwych warunkach bytowania, w tym utrzymywanie ich w stanie rażącego zaniedbania lub niechlujstwa, bądź w pomieszczeniach albo klatkach uniemożliwiających im zachowanie naturalnej pozycji. Wyjaśniając pojęcie "niewłaściwe warunki", o których mowa w powołanym przepisie Sąd przyjął, że za takie uznać należy nie tylko te, które nie zapewniają zwierzęciu możliwości egzystencji, zgodnie z potrzebami gatunku, rasy, płci i wieku, ale także brak zapewnienia zwierzęciu właściwego schronienia przed chłodem, upałem, deszczem, śniegiem, przetrzymywanie go na terenie, na którym narażone jest na uszkodzenia ciała.
W poniższym linku znajduje się dostęp do treści wyroku.
Komunikat nr 1/II/2022: 17 marca 2022 r.
Hasła tematyczne: prawo budowlane
Wyrok z dnia 26 stycznia 2021 r. sygnatura akt II SA/Wr 400/20 (prawomocny)
Teza: Okoliczność, że o zastosowaniu przepisu art. 30 ust. 7 Prawa budowlanego decyduje istnienie choćby potencjalnego zagrożenia, nie oznacza, że jest on zwolniony z obowiązku wyjaśnienia z jakiego rodzajem zagrożenia mamy do czynienia w danym przypadku, wskazania czynników zagrożenia, czy powołania konkretnych norm prawnych, które mogą zostać naruszone. Wykazanie, że w sprawie zachodzą przesłanki wydania decyzji na podstawie ww. przepisu należy do organu i nie może przebiegać dowolnie, z naruszaniem zasad postępowania administracyjnego. Wprawdzie chodzi o wykazanie nawet potencjalnego, ale jednak konkretnego zagrożenia. Nałożenie obowiązku uzyskania przez inwestora pozwolenia na budowę zgodnie z art. 30 ust. 7 Prawa budowlanego następuje na zasadzie uznania administracyjnego, co oznacza, że organ obowiązku takiego nie musi nałożyć, nawet gdy stwierdzi, że występują przesłanki określone w tym przepisie.
W poniższym linku znajduje się dostęp do treści wyroku.