Wydział I
Komunikat nr 9/VI/2024 z dnia 24 czerwca 2024 r.
Wyrok z dnia 3 sierpnia 2023 r. sygn. akt I SA/Wr 202/23 (orzeczenie nieprawomocne)
Teza: Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.) wydatki związane z organizacją w zakresie strategii społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR) imprez takich jak np. konkursy świąteczne, zawody sportowe itp., w części dotyczącej osób niebędących pracownikami (członkowie ich rodzin), mają pośredni związek z wykonywaną przez spółkę działalnością gospodarczą i przysługuje od nich prawo do odliczenia VAT.
Z kolei wydatki na wydarzenia, które mają na celu motywowanie pracowników spółki do tworzenia/udoskonalania czy reklamy oferowanych przez nią produktów, działań racjonalizatorskich lub wynalazczych mają bezpośredni wpływ na czynności opodatkowane i przysługuje od nich prawo do odliczenia VAT.
Komunikat nr 8/VI/2024 z dnia 24 czerwca 2024 r.
Wyrok z dnia 14 września 2023 r. sygn. akt I SA/Wr 952/22 (orzeczenie nieprawomocne)
Teza: Za błędną i niezgodną z art. 14c § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.) należy uznać praktykę organu podatkowego sprowadzającą się do anonimizacji danych osobowych zawartych w uzasadnieniu interpretacji indywidualnej doręczonej wnioskodawcy.
Komunikat nr 7/VI/2024 z dnia 24 czerwca 2024 r.
Wyrok z dnia 19 października 2023 r. sygn. akt I SA/Wr 681/21 (orzeczenie prawomocne)
Teza: 1. Skoro odpowiedzialność firmującego została unormowana w art. 113 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) wedle którego będzie miała ona miejsce, gdy nieuregulowane przez podatnika (firmanta) zobowiązanie stanie się zaległością podatkową, to w sytuacji powstania zaległości podatkowej w podatku VAT zastosowanie winny znaleźć przede wszystkim te przepisy i wynikające z nich rozwiązania prawne, nie zaś art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.).
2. Wydanie decyzji na rzecz właściwego podatnika wraz z ewentualnością orzeczenia o odpowiedzialności subsydiarnej firmującej stanowi wystarczające zabezpieczenie interesów fiskalnych Skarbu Państwa i zarazem zachowania neutralności podatku VAT a nazbyt formalistyczne zastosowanie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.), bez uwzględnienia szczególnych okoliczności sprawy, może skutkować dwukrotnym obciążeniem podatkiem VAT należnym z tytułu jednej i tej sprzedaży, a tym samym naruszać zasadę neutralności tego podatku.
Komunikat nr 6/VI/2024 z dnia 24 czerwca 2024 r.
Wyrok z dnia 23 listopada 2023 r. sygn. akt I SA/Wr 319/23 (orzeczenie prawomocne)
Teza: Wbrew stanowisku organu z art. 14r § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.) nie wynika, aby wspólny wniosek miał dotyczyć jednolitych skutków podatkowych dla wszystkich zainteresowanych. Stawia on tylko wymóg uczestniczenia w tym samym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym.
Komunikat nr 5/VI/2024 z dnia 24 czerwca 2024 r.
Wyrok z dnia 16 listopada 2023 r. sygn. akt I SA/Wr 547/23 (orzeczenie nieprawomocne)
Teza: Sąd dokonując wykładni prounijnej art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. e) ustawy z dnia 11 marca 2004 r o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931) w zw. z art. 66 dyrektywy Rady z dnia 28 listopada 2006 r. Nr 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE z dnia 11 grudnia 2006 r. Nr L 347, s.) ab initio uznał, że brzmienie ww. przepisu krajowego powinno być następujące: „obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu świadczenia usług określonych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41.
Komunikat nr 4/VI/2024 z dnia 24 czerwca 2024 r.
Wyrok z dnia 13 lutego 2024 r. sygn. akt I SA/Wr 711/23 (orzeczenie nieprawomocne)
Teza: Okoliczność, że dana usługa nie ma charakteru samoistnego, w tym sensie, że pełni funkcję towarzyszącą i pomocniczą (służebną) przy realizacji innej usługi kulturalnej, sama w sobie, nie wyklucza a limine uznania jej także za usługę kulturalną w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.) oraz art. 132 ust. 1 lit. n) dyrektywy Rady nr 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE z dnia 11 grudnia 2006 r. nr L 347, s. 1).
Komunikat nr 3/II/2024 z dnia 14 marca 2024 r.
Wyrok z dnia 12 września 2023 r., I SA/Wr 189/23 (orzeczenie prawomocne)
Hasło tematyczne: Podatek od towarów i usług
Teza: W konflikcie z zasadą ochrony prawa własności (art. 21 ust. 1, art. 64 ust. 2 Konstytucji RP oraz art. 17 ust. 1 w zw. z art. 51 ust. 1 Karty praw podstawowych UE – Dz. Urz. UE. z dnia 14 grudnia 2007 r. Nr C 303, s.1), jak i z prawem do dobrej administracji (art. 2 Konstytucji RP oraz art. 41 ust. 1 w zw. z art. 51 ust. 1 Karty), pozostaje takie postepowanie organów podatkowych, którego konsekwencją jest przedłużanie podatnikowi terminu zwrotu VAT, dokonywane wielokrotnie w ciągu kilku lat, co faktycznie pozbawia go możliwości dysponowania w tym czasie znacznym kapitałem pieniężnym, a tym samym narusza zasadę neutralności VAT. Takie działanie narusza również zasadę zaufania do organów podatkowych oraz zasadę przekonywania, wyrażonych odpowiednio w art. 121 § 1 i art. 124 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.).
Komunikat nr 2/II/2024 z dnia 14 marca 2024 r.
Wyrok z dnia 12 października 2023 r., I SA/Wr 198/23 (orzeczenie prawomocne)
Hasło tematyczne: Postępowanie egzekucyjne/Podatek od towarów i usług
Teza: W sprawach wchodzących w zakres stosowania UE na postanowienie wydane w trybie art. 166a § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2022 r., poz. 479) przysługuje prawo wniesienia skargi do sądu administracyjnego na podstawie art. 3 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2023 r., poz. 1634) w oparciu o normy prawa konstytucyjnego, unijnego i międzynarodowego.
Komunikat nr 1/II/2024 z dnia 14 marca 2024 r.
Wyrok z dnia 19 października 2023 r., I SA/Wr 673/22 (orzeczenie prawomocne)
Hasło tematyczne: Podatek od nieruchomości
Teza: 1. Pozbawienie przedsiębiorcy na mocy uchwały rady gminy zwolnienia w podatku od nieruchomości ze względu na to, że przedsiębiorca dokonał przekształcenia lub reorganizacji formy prawnej prowadzonej działalności po pierwsze nie znajduje podstawy w art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 70), po drugie nie wynika z wymogów rozporządzenia Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. U. UE L Nr 352, str. 1), a także stoi w sprzeczności z konstytucyjną zasadą wolności działalności gospodarczej i korelującą z nią regulacją ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1467 ze zm.), dotyczącą przekształceń przedsiębiorcy w spółkę i przekształceń spółek, a także ogólnymi zasadami następstwa wynikającymi z art. 93a Ordynacji podatkowej.
2. Przewidziana w uchwale rady gminy sankcja w postaci całkowitej utraty prawa do zwolnienia w podatku od nieruchomości (prawa do pomocy de minimis) jest sankcją niewspółmierną do stopnia uchybienia obowiązkowi sprawozdawczemu podatnika, przy braku uwzględnienia przyczyny uchybienia oraz braku uwzględnienia czy nowa inwestycja (będąca w istocie uzasadnieniem dla przyznania zwolnienia w podatku od nieruchomości) została utrzymana, a zatem bez wzięcia pod uwagę czy cel/przyczyna udzielenia zwolnienia od podatku w istocie nadal istnieje. Sankcja taka narusza wynikającą z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z ze zm.) zasadę proporcjonalności.
3. W przypadku podatku od nieruchomości art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 70) nie nadaje radzie gminy kompetencji do określenia terminu zapłaty tego podatku, jak również do regulowania sposobu naliczania odsetek za zwłokę.
Komunikat nr 5/V/2023 z dnia 29 maja 2023 r.
Wyrok z dnia 7 lutego 2023 r., I SA/Wr 335/21 (orzeczenie nieprawomocne)
Hasło tematyczne: Podatek dochodowy od osób prawnych, podatkowe postępowanie
Teza: (...) Z brzmienia art. 199a § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) należy wywodzić, iż wystąpienie przez organ podatkowy do sądu powszechnego o ustalenie stosunku prawnego lub prawa stanowi nie uprawnienie, lecz powinność organu podatkowego która dotyczy sytuacji, gdy z dowodów zgromadzonych w toku postępowania wynikają niedające się usunąć w tym postępowaniu wątpliwości. Ustawodawca nie pozostawia zatem dyspozycji organu podatkowego kwestii wystąpienia do sądu powszechnego o ustalenie treści czynności prawnej w sytuacji zaktualizowania się hipotezy normy wyrażonej w art. 199a § 3 O.p. Tak jednoznaczne brzmienie art. 199a § 3 O.p. wynika z tego, iż unormowana we wskazanym przepisie instytucja stanowi realizację wynikającej z art. 121 O.p. zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych i w konsekwencji gwarantuje stronom postępowania ocenę zdarzeń cywilnoprawnych tworzących podatkowy stan faktyczny, których zawisłość i stopień skomplikowania może przekraczać kwalifikacje organów podatkowych, przez kompetentny w tych sprawach sąd powszechny.
Komunikat nr 4/V/2023 z dnia 29 maja 2023 r.
Wyrok z dnia 9 lutego 2023 r., I SA/Wr 461/22 (orzeczenie nieprawomocne)
Hasło tematyczne: Interpretacje podatkowe, podatek akcyzowy
Teza: W trybie interpretacji indywidualnych rolą organu jest dokonywanie wykładni przepisów prawa podatkowego, a nie wykonywanie doradztwa na rzecz podatników. Udzielanie podatnikom na ich zlecenie porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych stanowi czynność doradztwa podatkowego
Komunikat nr 3/V/2023 z dnia 29 maja 2023 r.
Wyrok z dnia 4 stycznia 2023 r., I SA/Wr 140/22 (orzeczenie nieprawomocne)
Hasło tematyczne: Podatkowe postępowanie
Teza: W przypadku złożenia do organu podatkowego podania o wstrzymanie wykonania nieostatecznej decyzji o zabezpieczeniu, właściwym trybem do załatwienia takiego wniosku - wobec braku przepisu, który mógłby stanowić dla organu podstawę dla rozstrzygania w przedmiocie takiego żądania - jest odmowa wszczęcia postępowania na podstawie art. 165a § 1 o.p., a nie odmowa wstrzymania wykonania decyzji.
Komunikat nr 2/V/2023 z dnia 29 maja 2023 r.
Hasło tematyczne: Podatek od towarów i usług
Wyrok z dnia 23 lutego 2023 r., I SA/Wr 500/22 (orzeczenie nieprawomocne)
Teza: Przesłanka przewidziana w treści art. 240 § 1 pkt 11ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r. poz.1325 ze zm.) służy do tego aby w sytuacji, gdy organ podatkowy dokonał błędnej wykładni prawa krajowego będącego implementacją prawa Unii (jakim niewątpliwie są przepisy VAT) w okolicznościach faktycznych sprawy, mógł swoje działanie skorygować stosując prawidłowo wykładnię zgodną z prawem Unii, kierując się zasadą lojalności i koniecznością zapewnienia realizacji zasady pierwszeństwa i zasady skuteczności prawa unijnego. Nie chodzi tylko o realizację pewności prawa, lecz także równości wobec prawa i rządów prawa.
Komunikat nr 1/V/2023 z dnia 29 maja 2023 r.
Hasło tematyczne: Podatek od towarów i usług
Wyrok z dnia 19 stycznia 2023 r., I SA/Wr 33/22 (orzeczenie nieprawomocne)
Teza: Stypendium doktorskie wypłacone na podstawie umowy pomiędzy Narodowym Centrum Nauki a jednostką naukową oraz w jej następstwie na podstawie umowy pomiędzy jednostką naukową a stypendystą na zasadach finansowania nauki, podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.).
Komunikat nr 5/I/2022: 17 marca 2022 r.
Hasła tematyczne: podatek dochodowy od osób fizycznych
Wyrok z dnia 21 października 2021 r. sygnatura akt I SA/Wr 294/21 (nieprawomocny).
Teza: Pod pojęciem nowej okoliczności, która stanowi przesłankę wznowienia postępowania w oparciu o treść art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.; dalej: O.p.) należy rozumieć oświadczenie woli zawarte w pierwotnie złożonym zeznaniu PIT-36, w którym wykazano kwotę 0 zł w rubryce przeznaczonej na wykazanie podatku z odpłatnego zbycia nieruchomości. Sąd nie podzielił stanowiska organu podatkowego, że okoliczność ta nie jest nowa skoro o ww. zeznaniu można dowiedzieć się z treści decyzji wymiarowej. Wskazano, że organy podatkowe, znając treść pierwotnego zeznania, stwierdziły, że nie można przyjąć, że niewykazanie w nim podatku od zbycia lokalu jest tożsame ze złożeniem właściwego oświadczenia. Zaś nie budzi wątpliwości, że Strony nie złożyły dodatkowego oświadczenia o tym, że przysługuje im "ulga meldunkowa". Dla organu Strona powołała się jedynie na to, że w wyniku odmiennej interpretacji można było przyjąć, że z oświadczeniem będzie tożsame wykazanie kwoty 0 zł w ww. zeznaniu. Sąd zauważył, że z treści uzasadnienia decyzji organu wynika, że organ ten zrobił jedynie zestawienie tabelaryczne składanych przez Skarżących zeznań, wskazując na ich poszczególne pozycje. Nie analizowano wspomnianej przez Strony okoliczności wykazania kwoty 0 zł w rubryce przeznaczonej na wykazanie podatku z odpłatnego zbycia nieruchomości jako oświadczenia woli Skarżących w kwestii zastosowania ulgi meldunkowej. Treść uzasadnienia ww. decyzji nie pozostawia najmniejszych wątpliwości, że postępowanie organu podatkowego nakierowane było jedynie na stwierdzenie istnienia oświadczenia złożonego w formie odrębnego dokumentu przez Skarżących. Świadczy o tym dobitnie treść uzasadnień decyzji wymiarowych, jak i wznowieniowych. (…) Takie oświadczenie w formie odrębnego dokumentu nie zostało złożone, czego Skarżący nie kwestionują. Jednakże chybionym jest – zdaniem Sądu - twierdzenie organu podatkowego, że nawet jeżeli organ podatkowy prowadzący postepowanie wymiarowe nie rozważał wszystkich okoliczności faktycznych w sprawie, to należy przyjąć domniemanie, że i tak tego typu okoliczności rozważał. Ten rodzaj argumentacji w konsekwencji przyczynia się do stworzenia domniemania, które nie wynika z treści przepisów prawa. Sąd zauważył, że nie można bowiem uznać, że jeżeli organ podatkowy nie rozważał okoliczności faktycznej w konkretnym kontekście prawnym co wynika wyraźnie z treści uzasadnienia decyzji to pomimo to należy przyjąć, że taka okoliczność była przez ten organ rozważana. W istocie organ podatkowy nie mógł zauważyć ww. okoliczności, zważywszy na to, że ani organ podatkowy ani podatnicy nie wiedzieli, że tego typu okoliczność spełnia wymogi oświadczenia pozwalającego na skorzystanie z ww. ulgi meldunkowej w czym ich utwierdzało orzecznictwo sądowe. I nie jest to kwestia zmiany wykładni prawa lecz poszerzenia percepcji stron procesu co do istnienia okoliczności mogących mieć i w istocie mających wpływ i to istotny na wynik rozstrzygnięcia. Na takie spojrzenie rozumienia przesłanki z art. 240 § 1 pkt 5 O.p. wpływa wspomniany wyżej kontekst orzeczniczy, który doprowadził do krzywdy osób, które powinny były mieć możliwość skorzystania z przedmiotowej ulgi meldunkowej, jak również wspomniany wcześniej aspekt konstytucyjny co do braku respektowania przez ustawodawcę precyzji i jasności przepisów prawa podatkowego oraz naruszenia zasady proporcjonalności. W konsekwencji uznano, że doszło do naruszenia art. 240 § 1 pkt 5 O.p. a w konsekwencji do naruszenia art. 245 § 1 pkt 2 O.p. w zw. z art. 244 § 1 i art. 233 § 1 pkt 1 O.p. w zw. z art. 2 Konstytucji RP i art. 31 ust. 3 Konstytucji RP.
W poniższym linku znajduje się dostęp do treści wyroku.
Komunikat nr 4/I/2022: 17 marca 2022 r.
Hasła tematyczne: podatek dochodowy od osób prawnych
Wyrok z dnia 17 czerwca 2021 r. sygnatura akt I SA/Wr 102/21 (prawomocny)
Teza: Rekompensata otrzymana przez Spółkę od Prezesa URE z tytułu przenoszenia kosztów zakupu uprawnień do emisji gazów cieplarnianych na ceny energii elektrycznej zużywanej do wytwarzania produktów w sektorze lub podsektorach energochłonnych jest zwolniona z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406).
W poniższym linku znajduje się dostęp do treści wyroku.
Wyrok NSA z dnia 7 grudnia 2021 r. sygnatura akt II FSK 1276/21 oddalający skargę kasacyjną
W poniższym linku znajduje się dostęp do treści wyroku.
Komunikat nr 3/I/2022: 17 marca 2022 r.
Hasła tematyczne: podatek od towarów i usług, sankcja
Wyrok z dnia 17 czerwca 2021 r. sygnatura akt I SA/Wr 448/19 (prawomocny)
Teza: Mając na uwadze stanowisko wyrażone przez TSUE, w szczególności w pkt 34 i pkt 35 wyroku w sprawie C-935/19, EU:C:2021:287, jak i stanowisko prezentowane w wyroku w sprawie C-564/15, EU:C:2017:302, odnoszące się do regulacji węgierskiej jako spełniającej wymóg prawa unijnego, przepis art. 112b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.) jest sprzeczny z prawem unijnym, tj. art. 273 2006/112/WE Rady z 28.11.2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE z 2006 r. Nr L 347 s.1 ze zm.) oraz zasadą proporcjonalności. Jak bowiem wskazano wyżej przepis ten nie zawiera żadnych norm kompetencyjnych, pozwalających organom podatkowym zbadać okoliczności sprawy pod kątem miarkowania wysokości sankcji w celu zapewnienia, by sankcja ta nie wykraczała poza to, co jest niezbędne do realizacji celów polegających na zapewnieniu prawidłowego poboru podatku i zapobieganiu oszustwom podatkowym. Nie oznacza to jednak, że organ podatkowy był zobowiązany do stosowania tej sankcji w okolicznościach przedmiotowej sprawy wbrew prawu unijnemu.
W poniższym linku znajduje się dostęp do treści wyroku.
Komunikat nr 2/I/2022: 17 marca 2022 r.
Hasła tematyczne: podatek od nieruchomości
Wyrok z dnia 20 maja 2021 r. sygnatura akt I SA/Wr 690/20 (prawomocny)
Teza: Statek żeglugi śródlądowej, który ze swej istoty ma mobilny charakter przez fakt jedynie, że pełni funkcję pomostu nie stanowi budowli hydrotechnicznej czyli budowli w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333 ze zm.) a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.
W poniższym linku znajduje się dostęp do treści wyroku.
Komunikat nr 1/I/2022: 17 marca 2022 r.
Hasła tematyczne: podatek od towarów i usług,
Wyrok z dnia 13 maja 2021 r. sygnatura akt I SA/Wr 295/19 (prawomocny)
Teza: Przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności z mocy prawa, tj. z dniem 1 stycznia 2019 r. stanowi odrębną czynność podlegającą opodatkowaniu VAT na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług (Dz. U. z 2017 poz. 1221 ze zm.; dalej: ustawa o VAT). W takiej sytuacji Gmina działa w charakterze podatnika VAT, stosownie do treści art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.
W poniższym linku znajduje się dostęp do treści wyroku.